Tunikaen veks

Berre meir og meir nøgd med fargen eg valde for Still Light tunikaen. Den veks, og eg er veldig glad for at eg har skaffa meg maskemarkørar.

Eg er så ivrig etter å strikka at eg i går fyrst vart sitjande til kl 01.00 for å strikka til rett nedafor ermene. Så prøvde eg han på og oppdaga at Large var alt for stort for meg (og det er eg sjølvsagt veldig nøgd med) slik at eg måtte rekka opp 10 omgangar. Det er litt slitsamt å få alle 448 maskene tilbake på pinnane igjen. Til slutt var kl 02.00 før Litjpia vakna, og eg fann ut at eg sikkert burde koma meg i seng. Genialt å byrja frå toppen når det er snakk om å få den rette storleiken. 

Alt dette medan eg såg dei siste episodane av Mad Men sesong 4. Elskar den serien og håper verkeleg dei bestemmer seg for ein sesong 5 også. Dei har i alle fall laga ein open slutt på denne serien så det er håp.

Blåveispiken

Blåveisen i hagen til bygården vår i Bergen gir seg ikkje. Den blømer no på andre månaden. No for tida har den fått selskap av snøklokker og krokus også. Dessutan står den no i full blom mot dei litt skrantne kvastane eg forsøkte å ta bilete av tidlegare.

Legg også ved bildet av endå ei Vaffellue. Eg gir meg ikkje. Denne var til ho eg feira 40-årsdagen min med.

Pinner:  5 mm

Garn:    3 nøster Cortina (Sparkjøp)

Still light tunika

Eg har sikla over denne oppskrifta lenge og endeleg hoppa eg i det. Ein smule inspirert av Caloweena. Tunikaen er veldig populær på Ravelry med ikkje ferre enn 387 prosjekt ferdige eller i gang. Det kan eg godt skjøna. Sikkert fleire av de der ute som har strikka den allereie. 

Designaren er finske Veera og 100% rain som er ein av favorittane mine i bloggeverda når det gjeld stilig og fargesterk design.

For fyrste gong i mitt liv har eg hive meg på ei oppskrift på engelsk, men det går i grunnen forbausande lett så no kan eg berre angra på at eg har venta så lenge. Garnet er Tynn alpakka kjøpt på Husfliden. Gode gamle Husfliden. Må seia eg var litt overraska om ikkje forferda då eg måtte læra ei av damene der om Ravelry, men eg kan også ver opplysningskontor for mønster og strikk.

Sist helg var eg på "bli ny"-kurs i Oslo eller nærare bestemt Sandvika så no har eg fått ekspertuttalelse på at grønt er ein kledeleg farge for meg sidan eg er VÅR og har grøne auge. Eigentleg visste eg dette, men sidan mor mi er så glad i grønt at ho også helst et godteri som er grønt så har eg halde litt tilbake på den fargen. Det var på tide å la alt det fare så eg har vald å strikka tunikaen i eit flaskegrønt, melert garn. 

Tunikaen skal strikkast frå topp til botn og sidan SM i mønsteret tyder Slip Marker så tenkte eg det var på tide å kjøpa seg maskemarkørar. Det har vore inkjeeksisterande i mi verd til no i dag då dei vakre markørane eg kjøpte av Mono til stor glede låg i postkassa mi. Takk!!!

Never change a winning strikkeoppskrift

Ok, eg innrømmer at eg har ein tendens til å repetera meg sjølv. I dei siste innlegga har eg visst berre strikka vaffellue eller daisyjakker, og det har eg jaggu gjort denne gongen og. 

Det er syskenbarna mine som har fått kvar si fine jente i tillegg til veninner som får jenter så då flesker eg til på nytt og på nytt. Det er litt artig å sjå at den same jakka tar ulik form og farge. Mønsteret er det same som før.

Denne gongen har eg nytta Baby Merino frå Gjestal kjøpt på Nille. Det er melert i rosa og raudt. I tillegg har eg nytta Baby Ull som også er frå Gjestal, men kjøpt denne gongen på Sparkjøp. Det siste er også merino ull og superwash og utgjer det gule i jakken. Eg nyttar pinne nr 3.

Eg har i grunnen kost meg med å kjøpa garn på Sparkjøp og Nille. Det er av og til litt kjipe fargar, men til dømes Cortina som eg fann hjå Sparkjøp har riktig så fine fargar. Det er alt anna enn drygt, men kva gjer det når det kostar 12 kr nøstet.

Hooked on a feeling

I helga feira eg 40årsdagen min i lag med ei veninne. Ja, eg vert 40 år i neste veke. På eitt vis ikkje nøgd med at eg allereie er 40, men så måtte eg jo realitetsorientera meg sjølv og påpeika at det er jo makalaust å ha vorte sopass vaksen. Det kunne vore verre skjebnar.

Mi veninne er god på detaljar (ingen tilfeldigheit at eg ville feira med ho) så vi hadde raud løpar og anna stæsj på plass i denne vakre stallen frå 1700-talet som er under oppussing  til å verta eit selskapslokale. Det er berre å gle seg til Starefossen Vel har gjort alt dugnadsarbeidet ferdig.

På nytt har eg fått sjansen til å bruka ein av bestemor mi sine gamle kjolar frå 50-talet. Eg kjende meg som Red/Joan frå Mad Men. Den sit som støpt så eg skjøner kvar eg må ha fått kroppen frå. Det er rart dette med arv.

Må seia det i grunnen er ganske stas med talar.... Ugift og ufeira som er eg så var dette fyrste gong og det ga meirsmak. 

Mi chilenske veninne hadde laga pinata til oss.

TAKK!!!!

Blåveis varslar vår

Ser ut til at koplinga mellom kameraet mitt og mac'en har takka for seg. Det var i alle fall umogleg å få overført bilder. Så då sat eg igjen med iphone utan blitz og dårleg lampelys. Oh glory....

La min elsk på Pickles si vaffelhuve. Den er særs enkel å strikka og samtidig veldig effektfullt mønster. Må seia at eg i grunnen var meir nøgd med fargen på den førre. Veit ikkje heilt kva eg tykkjer om den melerte effekten. Eg har brukt same type garn som i den førre så den er så mjuk som berre det. Denne gongen hadde eg brunt i botnen med rosa kashmirgarn i staden for raudt.

Vel, vel, det er i alle fall resultatet. 

Det er dessutan deilig  å sjå at våren er i emning sjølv om det sluddar etc innimellom. 

I bedet i bygarden vår har vi ei diger tue med blåveis. Der har det bløma i nærare 3-4 veker no. Jippi!