Litjpia har reist på ferie. Eg har altså berre meg sjølv å tenkja på. Det er himmelsk. Kva er vel då meir nærliggjande enn å straks reisa ut på hytta og ta seg ei skikkeleg arbeidsøkt? Etter obligatorisk kaffe og avis på trappa i sola (og restane av påskegodtet) så gjauv eg laus på skjulet. Ein slags gjennomgang der eg heile tida har vore redd for å trakka på spkiker frå all den planken som låg der og som elles var full av rusk og rask. Av ein eller annan grunn tenkte eg for nokre år sidan at det var lurt å samla kvist og kvast for småbrensel i rein sjølvbergingsand. Rusk, det er og vert ikkje anna enn rusk og eigentleg brenn det ikkje så himla bra heller. Oppskrytt, øh ingen har vel skrytt av det anna enn meg sjølv. No skulle i alle fall den hersens greia til pers.
De av dykk som tykkjer at det no liknar på eit rotihop av gamalt materiale og slettes ikkje shina, har sjølvsagt heilt rett, men de skulle berre sett kva slags skjorereir det var før. No har eg klart å laga til tre vedkasser som eg har kledd med noko gamal takpapp eg hadde liggjande. Eg trur eigentleg at det avrunda steinformasjonen der må ha vore ein del av smia tidlegare. Kvifor skulle ein elles mura det opp slik? Vel, vel, Oppe til høgre ser de dei fantastiske vedkassene. Det sit faktisk fast. Eg har spikra det i hop slik at det står støtt og så kan vi tenkja oss at eg ville ha ein litt tilfeldig look. "Golvet" var berre stein så eg heiv på litt meir stein for å ha underlag til den gamle døra/lemmen. Det er meir enn nok stein på den tomta mi for å seia det mildt. Nedst til høgre ser det skjorereiret. Det har no vorte til ved. Eg skjønar faktisk kvifor ein del menn likar å kløyva ved. Ein kjenner seg ekstremt nyttig og produktiv. I tillegg får ein operera skikkeleg verkty. Eg fekk endeleg brukt den kappsaga eg kjøpte då eg trudde eg skulle byggja meg sofa. Den sofaen er framleis ikkje bygd, men det er jo framleis tid til litt bygging og teikningane frå syskenbarnet mitt Guro, dei har eg enno.
Om ikkje det var nok (utruleg kor mykje tid ein har når ingen heile tida spør om noko) så har eg endeleg fått trekt ferdig gyngestolen. Litt under midten ser de det fantastiske blomstermotivet som før pryda gyngestolen. Den hadde då i tillegg kapper rundt det heile. Vanvittig spør du meg. Orginalen har jo rotting i sete og rygg, men det har vel gått i stykker på eit tidspunkt. Så Grete viss du ser dette og tykkjer eg har fare ille åt med gyngestolen til mormora di så er det berre å ta av trekket og så dett kappene ned igjen. Veldig reversibelt.
Bjøllesauene har ringla så fint for meg i heile dag i lag med P2. Toppen på lukke spesielt når eg fekk med meg Folkemusikktimen.
Ha ei strålande veke!
Snart reiser eg til Valencia :-)
Hola soy Eva de Valencia Knits. Las quedadas cuando empieza el buen tiempo las hacemos en el cauce del río, llevamos varios sábados que queremos empezar a ir al río pero como a última hora se nubla volvemos a ir a Conté, por eso lo de mirar el facebook antes de ir por que ahí lo decimos.
SvarSlettsaludos y hasta pronto