Gudlagul hals

Når ein er litt strikkelei så er det godt med noko som går raskt. No kan eg altså visa litt strikkeproduksjon. Ein hals til meg sjølv i solgult garn frå Sandnes. Dobbel Smart på pinne nr 12. Ikkje rart det berre rant avgarde under fingrane på meg. 

Rett no har det vesle vi hadde av snø regna bort, men det ular kring husnovene så eg får vel nytte av halsen uansett. Ungar i Bergen og frå Almeria i Spania er ikkje bortskjemde med snø så dei aker på berr 1 cm med pudder.

Snart jul

 

Nissefest i barnehagen er gøy, og så fine dei er ugane. Her er nissejenta mi.

 

Elles ser de fyrste strikkeprosjektet på bloggen på nokre månader. Luemønsteret finn de hjå Tovepia.

Restegarn Babyull frå Gjestal. Deilig farge. Ser ut til at det vert sjølvproduserte julegaver i år også.

Finn på Finn

Jøss, er eg enno her? Lenge sidan sist, men min Iphone3 har nekta å snakka med noko anna elektronisk device sidan ein gong i haust. Anna kamera er det dårleg med for tida så då sto eg der. Må innrøma at det har vore dårleg med strikkinga og, men det har ikkje vore null. No har eg derimot fått meg ny telefon så her er eg.

Dette er meir eit slags prøveinnlegg i førjulstida. 

Leiter for tida etter nye stolar på Finn og då fann eg denne lampa. Mangla ei lampe i stova og denne har eg henta hjå ein optiker. Herlege Finn. Mønsteret i taket ga faktisk ei fin stemning til rommet.

Elles ser de vår fine, raude, kitchy belysning i bokhylla. 

No er det jul, igjen.

Kluter

Berre for å visa at eg har strikka litt i det siste. Motivasjonen og inspirasjonen er kanskje ikkje den største, men litt hjernedaud småstrikk kan ein jo klare. Då får eg i tillegg brukt litt av restegarnet og det trengst. Har i grunnen som mål å koma litt lenger ned i restebunken i løpet av hausten.

Ha ein strålande tysdag!

Prospektkort

Det var denne dagen i august. Ja, det er altså ei stund sidan. Eg veit, men livet går veldig fort for tida. Strikkelysta er på eit minimum så det einaste eg produserer er kjøkenklutar. I sommar har eg for så vidt produsert eit sjal og noko anna langt eg har strikka som eg ikkje aner kva eg skal bruka til. Stikkegarn som er utruleg vakkert å sjå på, men som altså klør noko infernalsk sjølv for meg. Det var tidtrøytestrikk på bilturen der mor mi tok seg av all køyring. Luksus!

Men altså på dette biletet er vi i Vikøy, Hardanger, rett ved Norheimsund. Vi har satt ungar og spanjolar i gang med krabbefiske. Trur spanjolen tykte det var like gøy som ungane.

Som Litjpia sa på vegen heim: "dette var ein fin dag mamma".

Nord-Noreg-tur

Ei veke frå Hammerfest via Lyngen, Senja, Vesterålen og Lofoten har vore ein høgdare. Rett nok hadde vi gråvær på Senja, i Vesterålen og mesteparten av Lofoten bortsett frå i Reine og Nusfjord. Skulle gjerne hatt finvær i Nyksund og Stø, men i staden vart det autentisk dritvær med vinden og regnet som piska mot ruta. Svolværgeita var borte i tåka og det same var Lofotveggen då vi tok ferga frå Moskenes, men i Reine fekk vi eit inntrykk av kva vi gjekk glipp av. Og då vi kom til Bodø var det strålande solskin slik at Kjerringøy viste seg frå sitt vakraste. Vi hadde lunsj på Markens Grøde på Kjerringøy og åt ein aldeles nydeleg lunsbuffet og kjøpte osten som er kåra til Noregs beste. 

Elles vil vi tilrå Heimgårdsbrygga viss de vil bu enkelt og hyggeleg i historiske omgjevnader. Triveleg vertskap og sentral plassering i Henningsvær.

Farvel Hammerfest

I dag kom regnet og blåsten og no reiser vi. Fine dagar med mykje sol, rein og bergtakande natur innimellom mykje jobbing.

Vi har vore her i to veker. Ein dag køyrde vi til Nordkapp i strålande solskin. På vegen tilbake påpeikte mor mi til Saira; "no har vi snart køyrd like langt som Trondheim-Oslo". Det er store avstandar her. Pasientane mine frå Kjøllefjord og Mehamn har gjerne stått opp kl 04.30 for å nå flyet som skal ta dei til legetimen. Då er det viktig å utnytta tida vel. Litt opprørt over nokre tidlegare vikarar som ikkje skjønar kva for avstandar det er snakk om og set opp kvinner til kontrollar for noko som er heilt normalt slik at dei må køyra to timar ein veg for noko som over hodet ikkje er nødvendig. Men elles må eg berømma ei særs hyggeleg og velfungerande avdeling med flinke kollegaer på vår "forpost her nord". Eg fekk streng innføring og forklåring i kva avstandar vil seia og at ein må ta omsyn til dette.

Det viste seg at rein i hagen ikkje er daglegdags. Etter dei to fyrste dagane har dei uteblitt. Slik skal det jo eigentleg vera. Det er i alle fall difor det er gjerder rundt heile byen.

Eit av høgdepunkta var Bygderuta - hurtigbåten som går ein rundtur frå Hammerfest og til diverse fjordar på Sørøya. Kvar fjord sitt særpreg. Så fekk vi sett heimplassen til sjefen og vinka farvel på kaien. Diverre hadde kameraet mitt lada ut på det tidspunktet. Bygderuta er ei verkeleg bygderute. Dette er bygder utan noko særleg bilveg så med båten kjem varer til butikken, vaskemaskiner, blomar, mykje byggematerialer, ein firhjuling med meir. Alt dette vart lasta av og på i lag med passasjerar som skulle heim eller på ferie. 

Finnmark som virka så langt unna då eg tidlegare kika på kartet er no plutseleg kome mykje nærare. I morgon startar vi turen tilbake med hytteopphald på Skaidi og så skal vi ta turen sørover via Lynge, Senja, Vesterålen, Lofoten og Nordlandskysten. 

Skal eg jobba i Hammerfest igjen? Det er slettes ikkje umuleg.

Eksotisk besøk i hagen

Ikkje like varmt som då vi reiste frå Bergen i 25 grader, men nett no (kl 00.45) har vi definitivt meir sol. I dag har det vore 12 grader og sol. Minner meg veldig om dei par sumarane eg jobba på Finse. Burde ha pakka stilongs, men alt går jo å skaffe. Rart det der. Alltid vanskeleg å pakke for anna vær enn det ein opplever der og då.

Fantastisk landskap heilt utan tre bortsett frå dei som folk har planta i hagene sine. Her ser det ut til at hageplantar dreier seg om bjørk og rogn. Dårleg med japansk viftelønn her. Litt hekkplantar er det jo, men ganske fritt for tuja. Eit par gamle stauder har eg jo sett, valmuer og framleis blømer tulipanane. Men som sagt ikkje mykje hagefryd å sjå. 

Slettes ikkje så rart heller når ein får slike gjester i hagen som et opp alt godt dei ser. Vi er no innlosjert 50 meter frå inngangen på sjukehuset (foto tatt frå sofaen vår). Har aldri hatt så stutt veg til jobb før. I dag vakna vi altså til desse gjestene i hagen til naboen. Diverre gjekk vi glipp av simlene med kalv som var rett utafor døra vår eit par timar tidlegare.

Det er bygd gjerde kring heile Hammerfest for å halda reinen ute, men dei er for smarte og trenger seg inn.

Blomsterglede

Det er deilig å rota rundt i jorda og sjå korleis ting veks rundt ein.

I dag har det vore strålande vær her som så mange andre stader. Litt dårleg planlegging kanskje å setja ned trær og buskar då når ein også skal reisa vekk. Har no vatna etter alle kunstens reglar og håper at været yr har lova kjem som det skal. Hjelp, ser no at regnet ikkje skal koma før på sundag. Då er det berre å kryssa fingrane.

Har sett ned rips, solbær, japansk prydkirsebær og to buxbom samt flytt nokre få takløk. Dei siste tåler jo det meste og kan eg for so vidt berre setja avleggjarar av ein annan gong dersom det ikkje skulle overleva eit par dagar med sol. 

Elles ville eg visa peonen min. Eg må jo ha noko å kika på medan eg er i Hammerfest. Det er Moseplassen som har utfordra oss til å visa fram peonane våre. 

Min peon fekk eg av ei veninne. Han trivst visst betre hjå meg enn hjå ho for min har i alle fall litt fleire blomar. Ofte har dei vore avblomstra før eg fekk sett dei, men i år har eg nytt i rikt mon.

Hagedrøm

Endeleg er uteplassen ferdig. Etter å ha kika på denne elendige plassen i fleire år så beit eg i det dyre eplet og fekk hjelp av ein anleggsgartner. Det får jo vera grenser for kva ei fulltarbeidande åleinemor skal driva med på eiga hand. 

Her ser det både før og etter bilete. No gjenstår det berre å fylla i med plantar og litt putlearbeid som eg kan styra med sjølv. 

Kan informera om at den trampolina har eg satt opp heilt åleine. Det tilrår eg ikkje. Hadde mor mi kome med nokre velmeinte kommentarar då eg sto der og sleit som verst så hadde eg frøst.

Anleggsgartneren er noko av det mest joviale og sjarmerande eg har møtt på lenge. Han har halde alle lovnader og er ein slik "dette fikser vi" type som det er ein fryd å møta. Oddvar Jersin - Hagemannen gjer mellom anna nydeleg steinarbeid. Finst også på Facebook. Etter skodespelarutdanning og prosjektleiar i Telenor og Ericsson i Marokka fann han ut at han ville vera anleggsgartner. Gøy. 

Må også visa eit bilete av den kjære tørrmuren som eg bygde i lag med bror min. Buhu, den er no historie så då er dette det minnet eg har. 

Skulle gjerne hatt nokre solbilete nett no, men det får koma seinare. Ikkje ferdig med denne hagen nei.

I mitt rette element

Då er Nordisk kongress i gynekologi og over. Vi hadde flotte dagar i Grieghallen og alle i den lokale organisasjonskomiteen gler seg og tykte vi gjorde hadde fått til ein strålande kongress. Sjøl skrytt er vel skrytt. 

Bra fagleg program, nok mat og underhaldning. Eg hadde mi til no største songoppleving då eg fekk opna kongressen med å synga Nystemten a capella, solo i konserthallen for nokre hunder menneske. Fantastisk klang.

Vulvaen kom seg opp og no har eg for fyrste gong fått erfara å koma ut av ein vagina..... Eg er nemleg resultatet av eit planlagt keisersnitt. Berre kring 2% av alle barn vart fødd med keisersnitt i 1971.

Elles kan de lesa litt meir om meg i dette intervjuet i Legetidsskriftet.

Sommar og blomar

Jobber iherdig med å få litt svung over hagen på Tysso. Noko blømer jo som berre juling. I det eine bedet måtte eg faktisk byrja å tynna litt ut av ein blå sak som formeirer seg som berre nøkken. Den heldt på å fullstendig skuggeleggja ein fin hosta eg har. No har eg flytta litt av den bort i eitt bed som slit litt meir. Der kan den godt få formeira seg litt meir.

Hagearbeid gir meg freid i sjela. Skal ikkje påstå eg er noko naturtalent eller har så mykje kunnskap og innsikt, men det er koseleg å plukka ugras, flytta litt på planter og planta nytt.

Ha nokre fine dagar.

Lekker lampe

I dag har eg vore på ein av mine favorittkafebutikkplassar. Nemleg Patina på Evanger. Eg må alltid innom der dersom eg køyrer forbi og dei er opne. I dag skulle eg henta Litjpia som har vore på eit lite ferieopphald i Ulvik grunna streiken. Evanger er ca midt mellom Ulvik og Bergen.

Fekk oss ein kaffe og deilige smørbrød i solsteika i tillegg til å kunna suga inn den gode atmosfæra. 

På vegen klarte eg rett nok å irritera meg grøn over ein bil som laga kø. Det er lov å køyra sakte, men då må ein sleppa folk forbi når ein ser ein lagar kø. Denne bilen bremsa ned i 60 når den køyrde inn i tunnelar og når vi kom til stader der det var høveleg å køyra forbi så suste den opp i 80 og auka farten i det eg køyrde forbi. Arghhh....

Vel, vel, dette skulle jo handla om den nye lampa mi. Er den ikkje strålande vakker i all sin pastell? Lurer no på om eg må byta leidning også eller berre kontakt for å få den inn i dei jorda støpsla. Den fann eg hjå favorittkafebutikken min på Evanger. 

Ha ein strålande kveld.

Krisebarnehage

Litt lei av streik no kjenner eg. Det er sjølvsagt greit å ha ein fleksibel jobb når barnehagen er stengt. Bestemor var her nokre dagar, men måtte heim igjen til trøndelag. I dag har eg hatt naboen sine ungar i tillegg til Litjpia. Heldigvis fekk eg selskap av ei veninne til med baby og litt småsjuk 3-åring så kunne i alle fall mødrene få litt vaksenkontakt.

Det pedagogiske opplegget var eit minimum. Heldigvis var det få tilløp til kriser og krangling. Slik kunne pedagogikken haldast på eit reint lite fredsløysande minimum.

Kosten har bestått i medbrakte potetlefser og gulrot til frukost, fødselsdagsgeleen eg gløymde å servera i Litjpia sin fødselsdag og fiskepinner med agurk. 

No er huset bomba og Litjpia har reist på tredagers opphald til Ulvik med besta.

Tenkjer eg med dette har lagt inn ein fin, fin søknad som familiebarnehage.

På gamle brusteinstier i Valencia

Ah, kor herleg var det ikkje å vera attende i Valencia. Eg må berre seia at den som ikkje har vore her enno bør ta seg ein tur. Kvifor må alle på død og liv reisa til Barcelona på storbyferie når ein har Valencia. Det er den 3. største byen i Spania og eg tør påstå den har Spanias finaste plaza - Plaza de la Virgen. 

Veninna mi og eg vart kjend her for 15 år sidan. Litt merkeleg å tenkja på at det har gått så mange år, men så har vi jo vorte ferdig med studier, spesialisering, fått oss nokre ungar etc så det er kanskje ikkje så rart at det har tatt nokre år. I tillegg var det 10 år sidan vi hadde vore her saman. Det var difor mykje mimring som skulle utførast. Slettes ikkje vanskeleg når vi fekk leigd oss ei leiligheit rett på andre sida av gata frå der vi budde i hine hårde dagar. No var det berre å traska dei same vegane til plazaen, Calle Caballeros, El Mercado Central, Pappardella osv. 

Må få nytta høvet til å skryta villt og hemningslaust av våre vener på La Pappardella som lagar fantastisk god pasta. Eg hadde gløymt at pasta kan smaka så godt. I tillegg ligg restauranten rett ved plaza de la Reina som og er rett ved katedralen. Vi hadde fast bord her ein gong i veka for 15 år sidan. Det fyrste året dei hadde opna restauranten sin. Gjennsynsgleda var stor på båe sider. 

Til alt overmål hadde veninna vår bestemt seg for å gifta seg nett denne helga så vi fekk med oss eit intimt og hyggeleg bryllaup i Xativa.

Det einaste skåret i gleda var at grunna bryllaupet gjekk eg glipp av strikkekafeen i Valencia - Valencia knits.

Hardtarbeidande husmor på ferie

Litjpia har reist på ferie. Eg har altså berre meg sjølv å tenkja på. Det er himmelsk. Kva er vel då meir nærliggjande enn å straks reisa ut på hytta og ta seg ei skikkeleg arbeidsøkt? Etter obligatorisk kaffe og avis på trappa i sola (og restane av påskegodtet) så gjauv eg laus på skjulet. Ein slags gjennomgang der eg heile tida har vore redd for å trakka på spkiker frå all den planken som låg der og som elles var full av rusk og rask. Av ein eller annan grunn tenkte eg for nokre år sidan at det var lurt å samla kvist og kvast for småbrensel i rein sjølvbergingsand. Rusk, det er og vert ikkje anna enn rusk og eigentleg brenn det ikkje så himla bra heller. Oppskrytt, øh ingen har vel skrytt av det anna enn meg sjølv. No skulle i alle fall den hersens greia til pers. 

De av dykk som tykkjer at det no liknar på eit rotihop av gamalt materiale og slettes ikkje shina, har sjølvsagt heilt rett, men de skulle berre sett kva slags skjorereir det var før. No har eg klart å laga til tre vedkasser som eg har kledd med noko gamal takpapp eg hadde liggjande. Eg trur eigentleg at det avrunda steinformasjonen der må ha vore ein del av smia tidlegare. Kvifor skulle ein elles mura det opp slik? Vel, vel, Oppe til høgre ser de dei fantastiske vedkassene. Det sit faktisk fast. Eg har spikra det i hop slik at det står støtt og så kan vi tenkja oss at eg ville ha ein litt tilfeldig look. "Golvet" var berre stein så eg heiv på litt meir stein for å ha underlag til den gamle døra/lemmen. Det er meir enn nok stein på den tomta mi for å seia det mildt. Nedst til høgre ser det skjorereiret. Det har no vorte til ved. Eg skjønar faktisk kvifor ein del menn likar å kløyva ved. Ein kjenner seg ekstremt nyttig og produktiv. I tillegg får ein operera skikkeleg verkty. Eg fekk endeleg brukt den kappsaga eg kjøpte då eg trudde eg skulle byggja meg sofa. Den sofaen er framleis ikkje bygd, men det er jo framleis tid til litt bygging og teikningane frå syskenbarnet mitt Guro, dei har eg enno. 

Om ikkje det var nok (utruleg kor mykje tid ein har når ingen heile tida spør om noko) så har eg endeleg fått trekt ferdig gyngestolen. Litt under midten ser de det fantastiske blomstermotivet som før pryda gyngestolen. Den hadde då i tillegg kapper rundt det heile. Vanvittig spør du meg. Orginalen har jo rotting i sete og rygg, men det har vel gått i stykker på eit tidspunkt. Så Grete viss du ser dette og tykkjer eg har fare ille åt med gyngestolen til mormora di så er det berre å ta av trekket og så dett kappene ned igjen. Veldig reversibelt.

Bjøllesauene har ringla så fint for meg i heile dag i lag med P2. Toppen på lukke spesielt når eg fekk med meg Folkemusikktimen.

Ha ei strålande veke! 

Snart reiser eg til Valencia :-)

Småfusking på symaskin

Ikkje nett nokon syekspert, men det er gøy med mønster og fargar. Tre puter over same lest. Kroklisser og stoff frå IKEA. Sleit med å få stramma undertråden på den eine og så handla det kanskje berre om å treom på nytt.

Blant alt bestemor mi samla på av hyssing og gamalt innpakkingspapir så hadde ho sjølvsagt også ein gamal sukkersekk frå Cuba.

Elles er det veldig kjekt å ha ei jente som snart er 4 år. Endeleg har eg fått hjernen tilbake og litt aktivitetsspelerom. I dag har ho latt meg både rydda, sy og putla på medan ho sjølv putla rundt meg. Det er verkeleg eit nytt liv. Baksida av det er at eg orkar andre ting enn å setja meg i sofaen og strikka så det vert lite strikking for tida. Ingen ting å klaga på eigentleg, men no kjem det kanskje til å vera litt langt mellom strikkeinnslaga her.

Kunst mot kjønnsleppekirurgi

Dette kunstprosjektet må vera eit av dei flottaste på lenge. Eg skulle i alle fall gjerna ha sett det. Ein skulptur med 400 gipsavtrykk av ulike vulvaer med mål om å visa kvinner og menn korleis ein vulva verkeleg ser ut og med det gå til åtak på kjønnsleppekirurgien.

Som gynekolog møtet eg av og til kvinner som meiner dei har for store kjønnslepper. Dei er alle sjølvsagt heilt normale å sjå til. Eg har skrive om dette tidlegare Plagsame kjønnslepper der eg mellom anna kritiserer NRK for å visa programmet "Pinlege sjukdomar" som opererer på friske kjønnslepper og understøtter vrangforestillinga om at kjønnslepper skal vera under ein viss storleik. I tillegg har eg vist til kvinde kjenn din kropp og kussomaten som har hatt same agenda som denne utstillinga ved å ta bilete av vanlege underliv.

Bladet Alt for damene har skrive ein artikkel om intimkirurgi med bakgrunn i denne utstillinga. Eg finn det i grunnen litt sjokkerande at ein skal behandla folks dårlege sjølvbilete ved å kutta i underlivet deira. I staden er dette kulturprosjektet som tar opp kampen mot pornonormifiseringa av underlivet som utgangspunkt for kunnskap om kva som er normalt.

Snart nyfødt

No venter vi i spenning kvar dag på at det skal koma ei lita jente. Var litt usikker på om ho hadde eit hentesett for korkje mormora eller mora strikka så då slo eg like så godt til med eit heilt lite antrekk. Vi får sjå. Det finst jo ei farmor også.

Hadde kjøpt noko melkefibergarn ei tid tilbake. Det er utruleg mjukt og deilig og skal elles ha same kvalitetane som ull i følge ho som selde det sjølv om det kjendest meir ut som mjuk bomull. 

Lua er frå Pickles sitt hentesett, men i staden for å strikka vaffelstrikk så strikka eg daisies. Dei kan brukast til alt. Jakken har eg komponert sjølv. Likte godt A-forma og beltet i daisy-strikk. Det er strikka nedanfrå og opp.

Ja, ja, så fekk eg blogga litt igjen då. Det vert lite av det for tida. Får knapt lese noko bloggar og. Veit ikkje heilt kvar tida tar vegen. Eller vel, det er mykje arbeid med den kongressen der heklevaginaen skal vera.

Ha ein fin kveld!

Småfolk i små plagg

No er det småfolk på gang i gjen. Ja, ikkje hjå meg altså. Her er egga i ferd med å tørka på rot og det får dei berre gjera, men eg har jo veninner som ventar små. Veldig gøy når det flaskar seg for folk og det tyt ut små fine ungar. Denne vesle pia er ikkje fødd enno, men terminen er rett rundt hjørnet. 

Mora strikkar ikkje sjølv så då er det jo ekstra hyggeleg å produsera nokre få plagg. Her har de eit par luer, men det er meir på pinnane.

Det grøne garnet er frå Nøstebarn og det plommefarga meiner eg er restar eg fekk frå Lise.

Har hatt det litt travelt i det siste så har måtte nedprioritera strikkepinnane litt diverre.

Blåveis

Eit sikkert vårteikn. Når regnet bøtter ned så er det ikkje så ofte ein kikker i hagen, men i helga fanga plutseleg desse blå, blå lykkeskapningane augene mine. Kor lenge dei har vore der anar eg ikkje, men at dei er eit kjærkome vårteikn er i alle fall sikkert. 

Eg har nok skrive om desse blåveisane til bygården vår tidlegare. Dei er beundra av mange. Ikkje så vanleg med blåveis i Bergen korkje i byen eller på landen, men midt på Møhlenpris finst det altså ei ganske så stor tue gøymt under eit utspring.

GOD VÅR FOLKENS!

Hekla vagina

Simpleten elsker kunstferdige variantar av kroppsdelane våre. Dette er laga av ein belgisk kunstnar - ei hekla gigavagina. Vel, eigentleg er dette vulva. Vagina er nemleg skjeden, altså den delen innafor medan kjønnsleppene og skjedeopningen er vulva. Den skal visst nok vega ca 150-200 kg. Forestillinga er ein del av «Revenge of the Frilly Table Ornaments», som er ein del av BIT Teatergarasjens vårprogram. De kan lesa meir om den hjå BA. 

I sommar skal den vera utstilt på Nordisk kongress i Obstetrikk og gynekologi i Grieghallen. Vi gler oss :-).

Rosa muffins

Litjpia er sjuk, men ikkje sånn derre konstant heilt utmatta sjuk. I alle fall ikkje på føremiddagen. Så i dag har vi klistra med klistremerker, brukt glitterlim og teikna ansiktet. Nille altså - slettes ingen dum butikk for småbarnsforeldre.

I tillegg har vi baka, og det er ikkje noko denne mora gjer så ofte. Slikt overlater vi til besta. Ikkje for det litjpia får laga omelett etc. Men, vi har altså gått laus på all inclusive pakkane i skapet. Ting eg hamstra då eg trudde eg skulle driva med slike heimlege sysler. Veldig glad i Toro og Møllerens etc. I går satsa vi på sunne knekkebrød, men i dag fekk vi besøk så då gjekk vi laus på muffinspakken. Ja, det heiter muffins på den pakken frå Toro. Veit at det visst nok heiter cupcakes for tida.

Vert faktisk ganske lattermild av den derre cupcakestrenden. Det eine kunstverket etter det andre. Vil vel ikkje karakterisera våre cupcakes som kunstverk, men eg fann til slutt den raude konditorfargen og noko kakepynt eg også har hamstra før ein fødselsdag. Voila, rosa cupcakes. I nokre har vi putta litt rosiner medan eit par andre fekk bringebærsyltetøy. Til sjuande og sist ville ikkje litjpia ha desse kakene så no sit eg igjen og lurer på kor lurt det er at eg et dei. "Det er bedre med en slant i vasken enn en kilo på dasken", sa mora til ein tidlegare kjærast.

PS: Etter å ha fått litt merksemd kring muffinsane mine på Facebook så skjønar eg no at det er muffins og ikkje cupcakes eg har baka for dei er litt for ustrigla til å vera cupcakes. Cupcakes har visst også smørkrem. Det er ikkje dette. Elles vil eg visa til eit bra innlegg frå Marta Breen på den nye husmortrenden.

Tova livmorhalser

Med mangel på ferdigstrikka eigne prosjekt så held eg fram med å presentera andre. Eg er jo svak for dei som strikker kroppsdelar og i leitinga etter ein illustrasjon for livmorhalsscreeningprosjektet så fann eg den tova cervixen. The felt cervix project gir deg til og med oppskrifta på å strikke din eigen.

Her ser du nokre variantar. Og så må de hugsa damer at ein tar celleprøve kvart tredje år så framt ein ikkje har hatt celleforandringar. Dette kan ein ta hjå fastlegen. Det er ikkje naudsynt å gå til ein gynekolog.

Ha ein strålande kveld.

Strikketaggarane

Har vore i Oslo i helga i 70-årsdag. Det høyrest kanskje ikkje så sprekt ut, men dette er verdas kulaste dame  - Agnete Strøm som mellom anna har vunne likestillingsprisen i Bergen 3 gonger. Kjenner eg vart veldig overraska over ikkje å finna ein wikipediaartikkel om Agnete.... Ho har vore internasjonalt ansvarleg i Kvinnefronten i ei årrekke og drive prosjekter i mellom anna Tanzania, Peru, Filipinene med meir. Aktiv i kampen for å gi kvinner asyl med grunn i kjønnsbasert forfølgelse og for å få i gjennom sexkjøpslova. Vel, festen varte til halv 5 om morgonen etter taler, musikk og dans. 

Men i denne bloggesamanhangen så skulle eg vise bileta av strikketagginga i Nydalen. Det var nemleg fint vær i dag i Oslo og storfamilien har vore på tur. Noko har vorte litt falma, men dei har lagt til nye kreasjonar. Strikking er også überkult for tida.

Prinsessekrone

Det går rimeleg mykje i prinsesser, fine kjoler og ynskjet om endå fleire kjoler og smykker for tida. Puh, har kjøpt inn heksekostyme i dag som ei motvekt.

Men i tillegg har eg gitt etter for ynskjet om ei prinsessekrone. Det er karneval på fredag og prinsessekostyme er bestillt. Så då har eg like så godt hekla ei krone. Jenta er fornøyd og det er eg og. Mykje betre at ein gjer seg ferdig med dei derre prinsessegreiene no og så kan feministen dukka fram frå tyllskya seinare.