Cherry blossom to go - ferdig blokka

Endeleg har eg fått strekt ut den derre krøllate filla som låg i sofaen og som eg har slitt over ein del kvelder. Umåtleg kjedeleg med omganger på 500 masker når ein må strikke vrang.

Som sagt ikkje spesielt begeistra, men så ser eg det plutseleg fiks ferdig blokka og då får pipa ein annan låt. Det vart jo skikkeleg lekker jo. Og det til tross for at oleanna-garnet var lit tjukkare enn garnet frå Tulliball.

Veit ikkje om eg hiver meg over eit så stort sjal ein gong til med det fyrste. Spissen når meg til under rompa og det må vera ca 2 m breidt for det er i alle fall godt breiare enn eg er lang. Derimot er det fjærlett, og det kan ein ikkje seia om meg. Med eit slikt nydeleg, tynt garn så må det naturleg nok vera lett. Eg brukte ikkje opp heile nøstet ein gong så det veg under 100 g. 

Her ser det blokking frå bokhylla. Judith etterlyste bilder frå bokhyllene vår. Vel, her har du mi. Eg sverger til Ivar-hyllar i rein nostalgi i tillegg til at eg tykkjer dei er passe røffe og ujålete. Her er det engelsk litteratur for seg, spansk i eit hjørne, krim for seg, feministisk litteratur, songbøker, historie, teikneserier (eg har komplett serieheftesamling av Modesty Blaise) i tillegg til skjønnlitteratur, DVD'ar og leiker.

 Ha ein strålande dag og kveld, eg skal avgarde på jobb.

I påvente av blokking

Eg har strikka eit sånn derre lacesjal Cherry Blossom. Kan ikkje seia at det var den artigaste strikkinga eg har drive med. Puh, det var i grunnen ganske langtekkeleg. Trur derimot at resultatet ikkje er så verst. I alle fall var ei veninne av meg veldig begeistra. Vi får sjå, no må eg sjå til å blokka det. 

Elles held eg på med Hidden in the forest av 100% rain. Det er derimot herleg strikking. Trur det var alle desse langtekkelege vrangomgangane som tok knekken på meg.

Til helga skal vi på hytta med vener. Her ser det den eine stova. Ikkje fullt så gul og brun som tidlegare. Det vart kjempelyst etter at eg mal golvet grått og veggane kvite.

LItt høstleg melancoli i regnværet

Mine, dine osv barn har i grunnen ein viss tradisjon i vår familie. Difor har eg rikeleg med erfaring når det gjeld ein brokut familie og er lite opptatt av blodsband og genetikk. På same tid er eg skikkeleg opptatt av familie og slekt sidan bestefar min (morfar) fora meg med kunnskap om 5. menningar osv frå tidleg alder.

Men på same tid er genetikk uvesentlege detaljar, og det passer sjølvsagt bra når litjpia er frå Etiopia og besta er naboen som vi har adoptert osv.

Sidan farmora og farfaren min vart skild tidleg har far min også både stesøsken og halvsøsken. Det gir eit utal av syskenbarn. Farmora mi var veldig glad for bonusdøtrene sine så eg har nok sett meir til dei enn halvsøskna til far min på den andre sida.

Her er i alle fall min spansknorske fetter NICO STAI (altså ste eller bonus eller kva du no vil kalla det) som bur i USA. Det viser seg at han lagar strålande fin musikk.
(Hmpf, eg forsøkte å embed denne songen, men det vert berre svart skjerm.....)
(Yes, det handla om å bruka gamal embedkode og kanskje mac.....)

Namnet Stai er frå Østerdalen.

Hugs auksjonen for Afrikas Horn

Hjertelill har snart fødselsdag og er då i mål med auksjonen sin. Målet har vorte auka til stadig høgare summar gong på gong og har snart viss ikkje allereie passert 10 000 kr. Slettes ikkje verst. Ære vere Lill og alle dei (øh vi) som har bydd og bidratt.

De kan framleis nå å vera med. Nett no ligg det auksjon ute på mellom anna dette som de ser på bileta.

Jøss, eg har fått brukt symaskina

Hugser nesten ikkje sist. Trudde liksom eg skulle få tid til å sitja og sy på hytta når eg vart mor. Hallo, snakk om at ein har urealistiske illusjonar før ein vert mor.

No fyrst løsnar det. Litjpia har vorte 3 år og klarer endeleg å leika åleina - reint bortsett frå at ho helst skal gjera og læra alt eg gjer sjølvsagt. I helga har vi hatt besøk av fleire barn. Dei har snekra (flagg ?), skrudd i skruer og elles halde på ein del for seg sjølve. 

Ei pute i all mogleg juksestil. Har kjøpt eit stoff på Ikea med illustrasjonar, kroklisser og restestoff. Stripestoffet er også frå IKEA og det raude frå ein stoffbutikk på Grønland. No kan eg jo drøyma om ein større produksjon ein gong til neste år kanskje. Syr på hytta og strikker heime.

Strikking held ein jo på med av di ein kan gjera det kvar som helst og samtdig med at ein gjer anna som å sjå på TV, på toget, forelesing etc. Kor er den portable minisymaskina og syprosjektet som kan gøymast diskre ned under bordet?

I tillegg har eg endeleg brukt drillen slik at eg fekk på plass dei nye knottane til skapet. Kappsaga står endå og blømer for seg sjølv ute i boden, og den påtenkte sofaen har ingen sett.

Hotell Kvinneklinikken

Vaktrommet held hotellstandard.

Som eg nemnde i eit tidlegare innlegg så tenkjer eg alltid på Oliva Joules til Helen Fielding når eg er på hotell og finn dopapiret bretta i ein spiss. Det siste skal liksom tilseia 4-stjerners hotell som nokre andre sa til meg i dag. Ha, ha, det er mange som drøymer om fleire stjerner. 

I 5-tida i natt kunne eg endeleg få lagt meg litt nedpå etter ei ganske så travel vakt så langt. 

Dette var altså det fyrste eg la merke til inne på badet! 

I tillegg låg det ein fint bretta handduk på senga (til vanleg er ein heldig dersom det ligg ein liten stable på skrivepulten). På dei andre bileta ser de kva 4-stjerners på KK i Bergen vil seia......

Dei mest multinasjonale yrkesgruppene på Haukeland er anten reinhald eller legane. Reinhald er nok absolutt å topp, og dei har også fått pris for godt arbeidsmiljø. Ein veit jo at det er mange godt utdanna som ikkje får jobb innan sitt fagfelt når dei kjem til Noreg. Eg har ein sterk mistanke om at det har vore ein hotellmedarbeidar av ypperste klasse på ferde i 4. etasje på Kvinneklinikken i går.

 Kjære du gode reinhaldsmedarbeidar, du har stil og ambisjonar. Det liker vi.

Eg gjekk sjølvsagt inn til sjefane på reinhald på vegen heim og viste dei bildet til stor åtgaum.

Valdagsstrikk

Dritlei av sjalet eg strikker og som vonleg snart er ferdig. Berre måtte ha noko som var raskt unnagjort.

Restegarn frå Sparkjøp og Dalegarn samt pinne nr 12 vart redninga. Vesten vart altså strikka medan eg vart meir og meir sur under valdagssendinga. 

Ok, så var nedgangen til Frp ei STOR glede, men kva hjelper vel det når Høgre går så vanvittig fram. I tillegg er eg vakse opp i ein familie der Ap er rekna til høgresida. Så då skjønar de at valet var triste greier i mi lille verd. Berre på Møhlenpris gjekk SV ned med 6,2% til 10% og Raudt ned 5,1% til 8%. Det er altså min flotte, raude bydel eg snakkar om. No har eg rett nok alltid vore eit utskot og hatt ein hang til motkulturprosjekt osv. Mållaget, Kvinnefronten - ikkje nett massekultur i alle fall så eg ville neppe trivdes med å stemma i medvind (reint bortsett frå då vi vann EU-kampen sjølvsagt.)

Med mange vener i Sp er eg nesten betre stemt for dei enn for Ap, men eg er altså glad for Raud/grøn-regjering, og ja, Stoltenberg gjorde ein god jobb 22. juli. Får litt kjensla av Gro og Kåre-æraem reint bortsett frå at det no er Jens og Erna. Dei har til saman over 70% av stemmene så det er ikkje så mykje att til resten. Kjedeleg!

Vel, vesten er som de ser ikkje så avansert. 60 masker på pinne 12. Ved deling er det 17 på kvart framstykke og 26 bak. La også opp 17 nye masker til kvart erme og felte med raglanfelling.

Litjpia ropte Jippi då ho høyrde eg skulle strikke til ho og er nøgd med "Hello Kitty"-knappane eg fekk frå Monstermønster.

Håper på betre tider ved neste val!

(som de ser så er ikkje Litjpia heilt nøgd ho heller)

Fru juniorsuite

Ok, no er eg altså på møte/konferanse. Sto opp alt for tidleg og avleverte Litjpia i Trøndelag før eg reiste til Ålesund. Hadde godt vær ein stakket stund på Værnes før det same striregnet og blæsten slo mot meg igjen i Ålesund. 

Rommet var ikkje vaska då eg kom til hotellet, men det var verdt å venta på sa dei. I staden hadde vi møte på Polarbjørnen i 9. etasje på Rica Park Hotel. Der kan du nyta panoramautsikt av Ålesund frå badstua. Nei, vi hadde ikkje kollektiv badstu, men det var imponerande med einvegs glas mellom badstua og møterommet. Kva møter har dei eigentleg der opp til vanleg - i badstua. 

Då eg endeleg kom meg til rommet mitt så viser det seg altså at eg har juniorsuite!!! Vanleg rom med digert bad som er større enn mange av dei bøttekotta eg har sove på i mi tid og i tillegg ei stue nesten større enn mi eiga heime. (og med panoramautsikt) Enno er eg i stuss over kva den oppreidde divanen/ekstrasenga klint opp i eit hjørne rett ved utgangsdøra er godt for. Passe malplasert. Må eg husa ein av dei andre konferansedeltakarane? Viss eg skal ha med meg nokon på rommet så er det neppe der eg skal plassera dei.

Når eg er på hotell og ser dopapiret bretta i ein spiss så tenkjer eg alltid på Olivia Joules and the Overactive imagination ei bok av Helen Fielding (ho som skreiv Bridget Jones). Ein journalist med litt overaktiv fantasi. Ho er også opphengt i hotell og hotellstandard og meiner at det er eit av dei viktigaste kvalitetsstempla om dopapiret er bretta i ein spiss eller ikkje. For å vera heilt ærleg trur eg alle små skithotell i verda må ha lese den boka for bretta dopapir har eg funne i dei mest utrulege loppekasser av nokre pensjonat i mange krikar og krokar av verda. Her er det også spissbrett, men i tillegg så er det L'Occitane produkter på badet. Ah, for ein herleg duft og ja, eg har allereie putta fleire såper i kofferten og vurderer å stikka unna litt shampo og bodylotion for å få meir.

No skal eg ta meg eit bad tudelu. Nyt kvelden de og!

Drøymer om betre vær

Og prøver å planleggja kva eg skal ta med meg som strikkeprosjekt når eg no skal sitja på møte/konferanse i Ålesund i tre dagar til ende.

Lurer litt på om det ikkje vert sjalet Hidden in the forest av Vera Välimäki i sennepsgult. Buh, må vel gjera ferdig det andre sjalet fyrst også. Eg er ikkje av typen som har drøssevis av WIP liggjande rundt om kring. Det er meir snakk om ei moralistisk seigpining over det eg har på pinnane om eg skulle gå litt lei under vegs. Alt medan eg drøymer om komande prosjekt. Alternativt kan eg sjølvsagt ta med meg det eg har att av bomullsgarn og strikka kluter. Det ligg ei eiga glede i å tømma restekorga for garn. Noko av garnet trur eg faktisk stammer frå mor mi sine prosjekt på 80-talet. Det er noko litt ukurrant over det garne. Veit ikkje heilt om retro eller vintage garn er eit begrep.

Medan eg sit på kurs (og skal stå opp tidleg for å få med meg Litjpia på fly kl 06.40) så kan de få sjå litt av den strålande utsikta til fjorden frå Løtane på Tysso. 

Dessutan må eg skryta litt over niesa mi som er ein resar på å finna firkløver. Eg har ikkje funne ein einaste ein i heile mitt liv. Ho finn fleire per dag viss ho gidd. Her er nokre frå årets sommarfangst.

Gamal design og strikk som politisk motstand

Gjorde nett eit djupdykk ned i nokre gamle posar og fann at schlägeren min frå tidleg 90-tal. Eg laga hauger av desse luene. Det skulle jo vera ein brei brem som vart bretta opp og gjerne festa med ei nål på den tida. Trådene er ikkje festa og eg gidd ikkje å gjera det no heller før moten bles den vegen igjen. Elles kjenner eg at den er god og har god passform. 

Tenkj det er snart 20 år sidan. Mellom anna sat eg på den tida utanfor Stortinget og strikka mot EØS. Det vart laga eit digert lappeteppe som dekte heile muren framfor Stortinget hugsar eg. Ikkje det at det hjalp diverre, men ei kjekk form for markering av motstand. Under EU-kampen song eg i koret Stemmevett. Vi song mellom annan ein madrigal mot EU. Siste hausten var eg så forkjøla at eg song alt frå tenor opp til sopran på ei veke. 

Elles har vi vore hjå "Leker og mer" i Lille Øvregate og høyrt på ein fornøyeleg versjon av Reveenka før Litjpia gjenoppsto som katten Korse.

På veg

Nokre prosjekt tar berre litt meir tid og då er det litt lite å skriva heim om. 

Nett no held eg på med eit sjal som heiter Cherry Blossom and Diamond Shawl. Garnet har eg kjøpt hjå Tulliball. Fargen skulle vera noko med vår eller kanskje lyng å gjera og det er vakkert, tynt og mjukt. Diverre er det litt for hyppige fargeskift for min smak. Eg liker i grunnen betre dei lange fargeskifta. Vel, vel, det ser greit ut for dette sjalet, men det vert meir kjensla av å bruke eit melert garn. Eg tykkjer alle dei vakre fargane som finst i garnet ikkje kjem fullt til sin rett når det er korte fargeskift av di det gir eit litt meir rotete inntryk. Litt rot i hop.

Ikkje så mykje spennande å visa på strikkefronten enno altså. I staden skal de få sjå bilete av den nye steintrappa eg laga på Tysso. Det var ei halvrote planketrapp som sto litt på halv tolv der frå før. Har trong til å skryta hemningslaust av meg sjølv. Det var tungt, eg kjende meg som eit skikkeleg arbeidsjern og eg tykkjer det vart skikkeleg fint. Naboen og ein av dei andre lokale karane har også måtta ta den i augesyn og var meir eller mindre tvunge til å koma med godord.