Korleis eg lærte å strikke

Ei lita oppfordring til andre bloggerar som stikk innom bloggen min. Skriv om korleis og når du lærte å strikke og send meg ein link i kommentarfeltet eller skriv noko i kommentarfeltet.

Sjølv var eg omlag 6 år. Eg hugsar det utruleg godt. Mor og far min var særs radikale og slik eg hugsar det hadde vi denne kvelden eit kvinnemøte heime hjå oss. Mor mi seier alltid at far min ville gje ho "fri" til å gå på kvinnefront-møte, men at ho eigentleg var mest interessert i kina-spørsmålet så eg kan ikkje med handa på hjartet påstå at dette var eit møte i Kvinnefronten. Sidan eg no er aktiv i Kvinnefronten skulle eg sjølvsagt gjerne gjera det, men  akk ein kan jo ikkje driva med historieforfalskning.

Stova i vår treroms leiligheit på Sollia i Trondheim var i alle fall full av damer som klumpa seg i den brune kordfløyel sofaen eller den far min hadde snekra. Reint bortsett frå at mor mi hekla på eit slikt bestemorteppe så hugsar eg ikkje om det var ein handarbeidskveld. Men eg har vondt for å tru at det berre dreide seg om handarbeid i dette politiske miljøet. Det var jo heldigvis ikkje uradikalt å driva med handarbeid på den tida. Sjølvberging og hønsestrikk var veldig populært.

Eg skulle i alle fall læra meg å strikka. Mor mi var mildt sagt utolmodig og upedagogisk trass i at ho var  og er familiens beste strikkar. Far min derimot er meir stillfarande, pedagogisk og tolmodig. Han har dessutan sjølv lært å strikka då han var barn og strikka mellom anna ei lue til fetteren sin då han var ein plass mellom 8 og 12 år. Det kunne i alle fall farmora mi stolt fortelja.

Så sat eg der då med ei raudt ullgarn og sveitta over pinnane medan far min tolmodig og gjentatte gongar tok meg gjennom pinne etter pinne. Om det i det heile tatt vart noko av dette strikket anar eg ikkje, men det er definitivt den kvelden eg lærte å strikka.

Award

Jøss, eg har fått ein award frå Vibekes lille grønne. Kjente eg vart veldig overraska og stolt over at andre har glede av denne "husmorbloggen" min som eg kallar han.  Ein hakkar jo avgarde på tastaturet og pinnane i eit slags ønske om å dokumentera for seg sjølv samt som eit ledd i å få inspirasjon frå ande. Det har vorte hevda at vi lever i ei tid då alle er redde for å verta gløymde/ikkje visast og at det er det som er drivkrafta bak all blogging, twitter og facebook. Vel, uansett er det artig å sjå kva andre får til og at strikking er slik på mote etter at vi hadde strikkeåret i 2007. Veldig, veldig hyggeleg så tusen takk!!!

No skal eg senda denne awarden vidare til 5 andre bloggar.

Monstermønster som i tillegg til å vera veldig produktiv er eit oppkome av gode linkar til alt ein skulle ynska.

Ragnhild sin stad som skriv om litt av kvart inkludert strikking på NYNORSK (JIPPI) og som er ganske morosam til tider.

Hannes strikkerier som er allsidig på handverks-/handarbeidsfronten og som inspirerer mange med sin blogg også gjennom å vera ein ivrig og hyggeleg kommentator til andre.

Por amor al arte who lives in Chile and has a colourful variety of photos and display of her home made items. Just love it!

Judith sin strikkeblogg Full av fine nye og gamle mønster og linkar. You've got to like it.

I recieved an award from Vibekes lille grønne. Slightly proud and surprised to see that my blogging can be an inspiration for other. I'm happily reawarding the award to 5 other bloggs. Thank you!

Vest med daisies

På nytt har eg forsøkt eit av mønstera i Myk start. May B. Langhelle har mange fine mønster. Eg vert visst heller aldri lei av å strikka daisies. Gløymde reint å ta bilde av ei lue i dei same fargane som også fekk daisies.

Daisiesmønsteret finn de hjå Pickles.

Eg strikka det eg trudde var ein 9-12mnd storleik, men grunna daisiane som eg strikka på pinne 4,5 av di dei gjer at strikken vert litt strammare enn det som ikkje er i daisymønster. Bolen strikka eg på pinne 3. Difor vart omkrinsen oppe ved skuldrene 4 cm vidare og så auka eg litt på lengda også. Så storleiken er kanskje meir ein 18 mnd storleik.

Det melerte garnet har eg kjøpt på nett hjå colorsong yarn og det raude er frå turen min til Oleana.

Daisyjakka har fått eigar og broren har fått seg vest

Jakka som de finn oppskrift på her har no fått seg ein veldig trufast og søt eigar. Enda ei litjpie som er tullekusina til litjpia mi. Når vi ikkje har så mange verkelege slektningar i byen så er det veldig fint å ha nokre sjølvalde. Mora og eg har kjend kvarandre sidan fyrste klasse og ingen av oss har så mange nære slektingar i byen. Derimot har vi nokre fine ungar som vi gjerne vil vera tanter for.

Så då har eg fleire å strikka til.

Må seia eg er veldig fornøyd med den vippekanten på vrangborden.

Godt med vest til vinteren så då laga eg denne til storebrødrene på snart 3 og 4,5 år.

Oppskrift: 166 masker 4,5 cm vrangbord. Auk til 186 masker og strikk rettstrikk til 25/28 cm. Eg har strikka striper med 5 omganger per stripe. Del arbeidet i to. Fell 6 masker for kvar armhole. Annakvar omgang feller du 2 masker i kvar side to gongar og så 1 maske 3 gongar. Når armhola måler 10 cm byrjar du å fella for halsen. Fell 12 masker midt på framstykket. Fell fyrst 3 masker på kvar side av halsen, så 2 masker to gongar og 1 maske 3 gongar. Eg plukka opp ca 94 masker rundt kvar av armholene og 90-94 rundt halsen.

Naivistisk

Barnevakttenesten har nett vore på besøk. Ringt og nedkallt i teneste då eg fekk akutt behov for å vera noko meir enn berre mamma. Så der svingte mor mi seg rundt og tok ekspressbussen ned til Bergen. Ekspressbussen vil seia 16 timar over natta frå Trondheim via Sogn og Fjordane til Bergen. Der sit ho og tronar på fyrste rad med boka på fanget og strikketøyet i hendene.

Ikkje berre kom barnevakttensten i ekspressfart, men ho hadde også med seg nokre kjoler til litjpia, nabovennen og Oslo-veninna. Designaren av teikningane er storekusina i Oslo. Ho og bestemora hadde gått gatelangs i Paris då dei såg ein kjole med barneteikningar og lot set inspirera. Og jenta tok oppgåva med glans og no er teikningane foreviga på kjolene.

Ikkje verdas beste årstid for godt ljos, men eg tykte dei var så søte at eg ville dela med dykk.

Litjpia sin favoritt

Litjpia er snart 18 mnd og ein sucker for god musikk. Mange meiner ho har det i genene av di ho har afrikanske gener. Ha, ha, eg lo godt då eg sjekka opp musikken til oromerane. Ikkje nett det ein tenker på som afrikanske rytmer.

Fakta er at vi har alle medfødd rytme i ulik grad spørsmålet er berre om vi utvikler det og tar var på det eller ikkje.

Her får de fyrst litjpia sin favoritt Rosana frå Spania - El Talsiman.




Og her har de litt oromisk musikk (ormerane er ei stor folkegruppe i Etiopia). For meg høyrest det ut til å ha meir til felles med arabisk. Må seia at det er ganske enerverande med all den elektrnikken dei har pøst inn i all oromisk musikk eg klarer å finna på youtube.

Vakkert i Fjellveien

Det har vore nokre vakre og varme dagar på vestlandet i det siste. Ein riktig så nydeleg haust då vi berre vart ferdige med regnet i september. Det er no eg riktig får bevis for kvifor det er så gildt å bu i Bergen. Når det er rikig så surt og kaldt i resten av landet (les spesielt Trøndelag og Oslo der eg har familie) så er det framleis så mildt i Bergen at ein ikkje ein gong treng å nytta vottar. I dag måtte eg til og med kasta jakken på veg opp mot Fjellveien.

Det er ikkje alltid så lett å få tatt bilde av litjpia når ho spring rundt og helst vil springa rett mot kameraet fordi "berre må ha" nett det mamma held på med, men nokre fine bilde av raumakofta vart det jo. Eg har skrive om den tidlegare.

Endeleg fekk eg tatt nokre bilde av ho og meg saman også. Når det finst berre ein fotograf i familien på to så er det smått med det. Kasta meg over eit par forbipasserande som villig stilte opp. Det er ikkje alltid at moderen vert like nøgd med resultatet. Lett å få litt for mykje skugge og så er det jo det at ein gjerne vil verta avbilda på rettsida og ikkje vrangsida. Vi har jo alle ei finare og ei mindre fin versjon av oss sjølve. Når eg klager over resultata på bildene til mor mi seier ho;"ja, men du ligne nå på dæ sjøl". Kor irriterande går det ikkje an å vera. Eg vil ikkje likna på meg sjølv eg vil vera ein glansbildeversjon av meg sjølv. Det handlar trass alt om julekortproduksjon med tilhøyrande distribusjon. Vel, eit brukande resultat vart det i alle fall.

Endra blogdesign?

Når ein sit heime på kveldane og trøyer tida med strikking og the Wire så vert det mange avbrekk på nettet. Noko må ein ha å gjera, og det å vaska ned huset eller liknande er ikkje det eg traktar etter. Skal eg vera heilt ærleg så er eg så glad når eg endeleg har svingt moppen at eg tykkjer det er nyvaska også etter ei veke. Men så dukker det opp hybelkaninar - på badet.

Det finst utruleg mykje å sjå der ute på free templates for blogger, men ikkje så mykje som er veldig aktuelt. Litt mykje fargar eller veldig sterilt med nokre vanvittige illustrasjonar. Her er vel ein av dei mest innhaldsrike sidene.

 Ikkje heilt enkelt å velja og når ein så skal forsøke så får ein beskjed om at dei møysommeleg tillaga listene ein har laga seg i sofall vert sletta. Då får eg lettare panikk. Dette er verkeleg upløyd mark for meg så då vart det ikkje fleire endringar denne gongen heller enn å endra litt skriftfarge. Hallo! kor avansert må det eigentleg vera? Eg har aldri likt å ommøblera. Ta vekk og leggja til derimot, men sofaen står der den står til den er så full av flekkar etter klissete barnehender og hendige uhell at han må bytast ut.

Nei, no er det på tide med ein ny episode the Wire og vidare strikking på ein vest til ein gut på 4 år.
 

Hekla korg

Etter at eg endeleg kom meg opp i loftsboden så er stova endå fullare av garn. Det viste seg at eg hadde ein del garn igjen frå min husflidsperiode på 90-talet. Den gongen (førre gongen) Dc Martens var på mote, miljøvern var hot; kampen mot EU tok ein del tid og eg tok imot restegarn frå fjern og nær.

Vel, med så mykje garn i stova så hadde eg bruk for fleire korger til å ha dei i. Plastposar er forbode og miljøvennlege stoffnett er litt kjedeleg å sjå på. Så då fann eg denne oppskrifta på Ravelry.

Korga vart 29 cm i diameter og 22 cm høg.

Eg har jo då også omsider oppdaga denne nettstaden for handarbeidsfantastar der ein kan dela idear, prosjekt og garn mm.

A donde vayas

Har mimra litt med musikken til Elefante så då fekk eg lyst til å dela litt.